Η τραγωδία των κοινών αγαθών
Η τραγωδία των κοινών αγαθών
Επιπλέον, και η Tier σύντομα στους δρόμους μας, η χειρότερη χώρα να είσαι παιδί, τιμολόγηση κυκλοφοριακής συμφόρησης στη Νέα Υόρκη, μια μπαταρία Tesla απαιτεί εξαγωγή και επεξεργασία 225 τόνων υλικών
Καλή Κυριακή! Καλώς ήρθες στο Πόλεις για Ανθρώπους, όπου κάθε δύο εβδομάδες, γράφω και μοιράζομαι ιδέες, ειδήσεις, δουλειές και βιβλία γύρω από τις πόλεις και τη βιώσιμη αστική κινητικότητα. 👨🦽🚶♀️🚲🚌🌆
Αν σου ακούγεται ενδιαφέρον, μπορείς να το μοιραστείς με την παρέα σου, ή, αν δεν έχεις κάνει ήδη, να κάνεις subscribe.
Πόλεις για Ανθρώπους #30
«Ήκιστα γαρ επιμελείας τυγχάνει το πλείστων κοινόν» είχε γράψει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά. Αφιερώνουμε την πιο μικρή επιμέλεια σε αυτό που είναι κοινό για τους περισσότερους. Τους τελευταίους δύο αιώνες, αυτή η σκέψη έχει μεταφραστεί στα οικονομικά ως η τραγωδία των κοινών αγαθών.
Η τραγωδία των κοινών αγαθών είναι ένα δίληµµα το οποίο προκύπτει από την κατάσταση στην οποία πολλά άτοµα, που ενεργούν ανεξάρτητα και λογικά κρίνοντας σύµφωνα µε το δικό τους συµφέρον, θα καταστρέψουν τελικά έναν κοινό περιορισµένο πόρο, ακόµα και όταν έχει καταστεί σαφές ότι δεν αποτελεί για κανέναν µακροπρόθεσµο συµφέρον να συµβεί κάτι τέτοιο.
Κλασικά παραδείγματα αυτού είναι η υπεραλίευση όπου εστιάζοντας στη βραχυπρόθεσμη ζήτηση βγάζουμε από τη θάλασσα περισσότερα ψάρια από αυτά που είναι απαραίτητα για την αναπλήρωση του πληθυσμού τους ή η υπερκατανάλωση καφέ που έχει οδηγήσει 60% από τα άγρια είδη του να απειλούνται με εξαφάνιση.
Η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι επίσης ένα από τα πιο γνωστά σύγχρονα παραδείγματα της τραγωδίας των κοινών. Όσο περισσότεροι από εμάς αποφασίζουν ότι οι δρόμοι και το αυτοκίνητο είναι ο πιο «λογικός» τρόπος για να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, τόσο περισσότερα αυτοκίνητα καταλήγουν σε αυτούς, επιβραδύνοντας την κυκλοφορία και απαγορεύοντας σε όλους να καρπωθούν οποιοδήποτε πλεονέκτημα νόμιζαν πως θα είχαν. Την ίδια στιγμή επιβαρύνουμε τον αέρα που αναπνέουμε, τα επίπεδα θορύβου που ακούμε κ.ο.κ., παράγοντες που δεν επηρεάζουν μόνο τους ίδιους τους οδηγούς.
Παρεμφερές πρόβλημα είναι και η δωρεάν στάθμευση. Είναι κάτι που δε σκεφτόμαστε και θεωρούμε δεδομένο μέχρι να είναι μη διαθέσιμο, καταλήγοντας να γεμίζουμε το δημόσιο χώρο και να αναρωτιόμαστε μετά γιατί δεν μπορούμε να περπατήσουμε, γιατί δεν έχουμε χώρους πρασίνου αλλά και γιατί πρέπει να ψάχνουμε 20 λεπτά για να παρκάρουμε.
Πιθανές λύσεις σε προβλήματα που προκαλούνται από την τραγωδία των κοινών περιλαμβάνουν την μείωση της χρήση του κοινού πόρου μέσω ρυθμίσεων ή φόρων, τη μετατροπή του κοινού πόρου σε ιδιωτικό αγαθό, ή την ανάπτυξη μιας συμφωνίας συλλογικής δράσης. Π.χ. για την κίνηση, οι αντίστοιχες λύσεις θα ήταν η απαγόρευση κυκλοφορίας σε συγκεκριμένες ομάδες συγκεκριμένες περιόδους, τα διόδια στο δρόμο, ή η ευαισθητοποίηση ώστε να μην παίρνουμε το αυτοκίνητο όταν είμαστε μόνοι μας και πάμε 3χλμ. μακριά πακεταρισμένη μαζί με κάποιον κοινωνικό μηχανισμό επιβολής.
Αντιθέτως, λύση σε αυτού του τύπου τα προβλήματα δεν μπορεί να είναι ποτέ η προσφορά ακόμα μεγαλύτερης ποσότητας ή καλύτερης ποιότητας του κοινού πόρου, γιατί το μόνο που καταφέρνει αυτό είναι να τον κάνει ακόμα πιο περιζήτητο και να θέλουμε να τον εκμεταλλευτούμε περισσότεροι και περισσότερο. Για αυτό και μια ακόμα λωρίδα δεν λύνει ποτέ το πρόβλημα της κίνησης μιας και μας παίρνει πολύ λίγο να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα και να τη γεμίσουμε. Το ίδιο θα συνέβαινε και αν μπορούσαμε με το αυτοκίνητο μας στον ίδιο δρόμο να πηγαίνουμε πιο γρήγορα ή πιο έξυπνα.
Όταν κάτι σε ταλαιπωρεί, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις ότι έχεις πρόβλημα. Το δεύτερο είναι να αναγνωρίσεις τι είδους πρόβλημα έχεις. Και το τρίτο βήμα είναι να δώσεις τη λύση βάσει αυτού. Μπορείς να προσπαθήσεις να κάνεις οτιδήποτε άλλο επειδή είναι πιο εύκολο ή εύπεπτό, αλλά δεν μπορείς να περιμένεις να σε βοηθήσει.
Τι διαβάζουμε
Ελλάδα
Η χειρότερη χώρα στην Ευρώπη να είσαι παιδί η Ελλάδα, σύμφωνα με τον πρώτο επίσημο εκπρόσωπος της UNICEF στην χώρα. Αυτό χωρίς καν να αναφέρεται στο εχθρικό αστικό περιβάλλον που σκοτώνει την αυτονομία, την αυθορμητικότητα, και το παιχνίδι.
Στο Pedestrian Space, ένα παγκόσμιο δίκτυο ανταποκριτών περπατισημότητας, καλωσορίζουν την ανταποκρίτρια τους στην Ελλάδα Μαρία Σίτη.
Πόλεις του Κόσμου
5 Ουκρανοί ουρμπανίστες για τα αγαπημένα τους μέρη στο Κίεβο.
Κόμικ της Guardian για την κλιματική αλλαγή και τον επανασχεδιασμό που θα χρειαστούν οι πόλεις.
Τι έκανε λάθος και τι σωστά ο Le Corbusier στο σχεδιασμό της Chandigarh.
Είκοσι χρόνια στοιχεία από το Σαν Φρασκίσκο για το τι αντίκτυπο έχουν τα καινούρια κτίρια στις γειτονιές.
Μεταφορές
Η τιμολόγηση της κυκλοφοριακής συμφόρησης στη Νέα Υόρκη μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2023.
Το ίδιο δοκιμάζει και η πολύ μικρότερη Οξφόρδη που χρεώνει €12 οποιοδήποτε μη ηλεκτρικό αυτοκίνητο περνάει από το μεσαιωνικό της κέντρο.
Μια μπαταρία Tesla απαιτεί εξαγωγή και επεξεργασία περίπου 225 τόνων υλικών. Με αυτόν τον ρυθμό, τα επόμενα τριάντα χρόνια θα χρειαστεί να εξορύξουμε περισσότερα ορυκτά από αυτά που εξόρυξαν οι άνθρωποι τα τελευταία 70.000 χρόνια.
Μικροκινητικότητα
Όταν πλέον συγκρίνεις το κόστος του να αγοράσεις ηλ. πατίνι (ή ποδήλατο) με αυτό της βενζίνης που χρειάζεσαι, το αποτέλεσμα είναι οι πωλήσεις αυτών των οχημάτων το Μάρτιο να αυξηθούν σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και 70% σε σχέση με το προηγούμενο μήνα.
Ένα σπαστό ποδήλατο που χωράει σε backpack.
Τι βλέπουμε / ακούμε
🎧: Το πρώτο επεισόδιο από το νέο podcast της Toposophy για το πως το φαγητό βοηθάει στην επούλωση των μεγαλύτερων μας κοινωνικών πληγών.
📹: Οι αυτοκινητόδρομοι που σχεδόν κατέστρεψαν την Κοπεγχάγη.
📹: Πώς σχεδιάζεις μια πόλη για 46 εκατομμύρια ανθρώπους;
🎧: Κάποιοι από τους τρόπους που δοκιμάζουν οι πόλεις να «πρασινίσουν» τα συστήματα μεταφορών τους.
Δουλειές
Customer Success Associate / Operations Associate, Kineo (Αθήνα)
(αν γνωρίζετε κάποι@ που μπορεί να μας βοηθήσει, στείλτε μου ένα μήνυμα!)City Manager / Senior Operations Manager / Various Tech Roles, TIER Mobility (Αθήνα)
Co-Founder, UtopianSocieties (Οπουδήποτε)
Πρόταση Βιβλίου
The Works: Anatomy of a City, Kate Ascher, 2005
Οι πόλεις είναι πολύπλοκα συστήματα που τροφοδοτούν, στεγάζουν και απασχολούν εκατομμύρια ανθρώπους. Και όμως οι υποδομές που κάνουν δυνατή την αστική ζωή είναι συχνά αόρατες και θεωρούνται δεδομένες. Το έργο της Kate Ascher κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά αποκαλύπτοντας, μέσα από εντυπωσιακά γραφικά, πώς λειτουργούν όλα αυτά που επιτρέπουν τη ζωή στην Νέα Υόρκη, όπως ποιος ανάβει τα φώτα, πού πάνε τα σκουπίδια, πως τροφοδοτούνται τα καταστήματα κτλ.