Τι να τους κάνεις τους δρόμους;
Επιπλέον, πόλεις-startup, Nordhavn CPH, όριο 30χλμ./ώρα σε όλο το Παρίσι, τα μικρά οχήματα του Τόκυο, οι μελωδίες των μετρό, πως άλλαξε ο Covid την κίνηση στους δρόμους
Κάθε φορά που αναφέρω σε κάποιον την Kineo και το τι προσπαθούμε να πετύχουμε, η βασική ένσταση είναι σχεδόν πάντα οι υποδομές. Είναι λογικό να είναι αυτή η πρώτη σκέψη, όμως ταυτόχρονα το να εστιάζουμε τη συζήτηση εκεί κρύβει έναν βασικό κίνδυνο. Το να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Για παράδειγμα, να λένε οι δήμοι και οι κυβερνήσεις «εμείς φτιάξαμε Χ χιλιόμετρα ποδηλατόδρομο, είμαστε εξαίρετοι Ευρωπαίοι», και να εννοούν αυτό:
Από την προσωπική μου εμπειρία, ο συγκεκριμένος ποδηλατόδρομος στη Γλυφάδα βρίσκεται πάνω από το μέσο όρο. Συνήθως έχουν το μισό πλάτος, πολλές περισσότερες λακκούβες (αν δεν είναι πλακόστρωτοι), και πολλούς πεζούς που δεν έχουν κάπου αλλού να περπατήσουν.
Οι ποδηλατόδρομοι μας, ακόμα και έτσι, πετυχαίνουν το σκοπό τους, ο οποίος συνήθως περιορίζεται στο να μπει κάποιο τσεκ στη λίστα «Βιωσιμότητα και άλλες Ευρωπαϊκές Ιδέες» κάθε Δήμου.
Από την άλλη, την περασμένη εβδομάδα που ήμουν στη Θεσσαλονίκη είδα εικόνες, σε μικρή κλίμακα, που δεν βλέπω στην Αθήνα. Κοπέλες να πηγαίνουν στη δουλειά τους με πατίνια, ηλικιωμένους να κάνουν τα ψώνια τους με ποδήλατο. Δεν είναι επειδή υπάρχουν υποδομές. Οι ποδηλατόδρομοι και εκεί, εκτός παραλίας, είναι ασύνδετοι, με παρκαρισμένα αυτοκίνητα να σε κάνουν να σταματάς κάθε λίγο και λιγάκι, πόρτες να ανοίγουν από το πουθενά και καμία προστασία από την κίνηση. Ταυτόχρονα όμως, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι ανύπαρκτα. Για να σας πάω και λίγο πιο μακριά, στη Δουνκέρκη είναι δωρεάν η χρήση των ΜΜΜ από το 2018. Αυτό οδήγησε σε μείωση 12% στη χρήση ποδηλάτου και μόλις 3% σε αυτή του αυτοκινήτου. Με λίγα λόγια, όπου το αυτοκίνητο είναι βασιλιάς, όλοι οι υπόλοιποι προσπαθούμε να βρούμε την καλύτερη λύση που μας απομένει.
Τα λέω όλα αυτά γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι αν σκοπός είναι η αποσυμφόρηση των κέντρων μας και η μείωση της χρήσης του αυτοκινήτου σε καθημερινή βάση, δείκτες που ελάχιστοι δήμοι παρακολουθούν, δε θα βοηθούσε ούτε το να φέρναμε Δανούς ειδικούς και να τους δίναμε λευκή επιταγή για να φτιάξουν ποδηλατόδρομους.
Σε κουλτούρες όπως η δικιά μας, σχεδόν δεν έχει σημασία τι κάνεις για να γίνει η χρήση των υπολοίπων μέσων πιο εύκολη. Σημασία έχει τι κάνεις για να γίνει η χρήση του αυτοκινήτου πιο δύσκολη. Απαγόρευση κυκλοφορίας σε συγκεκριμένες περιοχές, ζώνες με τέλη για την κυκλοφοριακή συμφόρηση, τιμολόγηση της στάθμευσης (τα έχουμε ξαναπεί - το ελεύθερο πάρκινγκ σκοτώνει τις πόλεις), χαμηλά όρια ταχύτητας, υψηλές φορολογίες στα ορυκτά καύσιμα.
Να κλείσω με ένα ακόμα παράδειγμα. Στο Τόκυο, την πολυπληθέστερη μητροπολιτική περιοχή του κόσμου, η χρήση του ποδηλάτου είναι στο 14% και γίνεται με μεγάλη άνεση και ασφάλεια σε κάθε σημείο της πόλης. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι στη μια εβδομάδα που πέρασα εκεί, ενώ είδα χιλιάδες ποδήλατα, δεν είδα ούτε δείγμα ποδηλατόδρομου. Αυτό που υπάρχει αντί για αυτούς, είναι συμπαγείς γειτονιές που βρίσκεις τα πάντα, εξαιρετικό δίκτυο ΜΜΜ για να μετακινείσαι ανάμεσα σε αυτές, πανάκριβη στάθμευση για ιδιωτικά αυτοκίνητα και κυρίως άνθρωποι με gaman πνεύμα και ευγένεια. Καταλαβαίνουν ότι όλοι όσοι βγαίνουν στο δρόμο, με ότι μέσο και αν είναι, το κάνουν για κάποιο λόγο. Θυμούνται πως ήταν να είναι παιδιά και εκτιμούν πως είναι να είσαι ηλικιωμένος. Ζουν αρμονικά, χωρίς εμπάθεια και εγωισμό.
Το ανθρωποκεντρικό και το αυτοκινητοκεντρικό είναι αλληλοαποκλειόμενες έννοιες. Στο Τόκυο δε χρειάζεσαι δρόμους γιατί έχεις συμπολίτες.
Τι διαβάζουμε
Ελλάδα
Προφίλ της επικεφαλής Αντιμετώπισης Αστικής Υπερθέρμανσης (Chief Heat Officer) της Αθήνας, και πρώτης στην Ευρώπη, στους NYT.
Ημερίδα Υπερταμείου στη ΔΕΘ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη που μπορείτε να παρακολουθήσετε live online. Τους έχω πει ότι είναι Αδάμ.
Πόλεις του Κόσμου
6 βήματα για υγιείς πόλεις.
Ο κατά συρροή εντερπρενέρ Marc Lore, θέλει να χτίσει την ιδανική πόλη-startup, βασισμένη στις αρχές του κοινωνιολόγου και οικονομολόγου Henry George.
Υπάρχουν όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι η πολιτική μας ταυτότητα διαμορφώνει την πραγματικότητα μας, και απ’ όσο φαίνεται το να μας αρέσει να ζούμε σε περπατήσιμες κοινότητες δε ξεφεύγει από αυτό.
Πως άλλαξε ο Covid την κίνηση στους δρόμους και πως μπορούμε να νικήσουμε τη συμφόρηση σε αυτούς.
Μια από τις μέχρι πρόσφατα επικινδυνότερες πόλεις στον κόσμο, αφού έγινε παράδειγμα αστικού σχεδιασμού, πλέον θέλει να γίνει και η πρώτη ‘eco-city’ της Λατινικής Αμερικής.
Ο Δήμαρχος του Ελσίνκι συζητάει η πόλη να ανακηρύξει ως πρώτη γλώσσα τα Αγγλικά για να γίνει πιο ελκυστική σε εξειδικευμένους ξένους επαγγελματίες
Από αύριο (06/09/2021), το μέγιστο όριο ταχύτητας σχεδόν σε ολόκληρο το Παρίσι είναι 30 χλμ./ώρα.
Στην Ισπανία θέλουν να γεμίσουν τα άδεια χωριά τους με ‘digital nomads’.
Το Nordhavn στην Κοπεγχάγη πρωτοπορεί στην αστική βιωσιμότητα και σχεδιασμό.
Photographer: Adam Mørk Όσο πιο πυκνοκατοικημένη είναι μια πόλη, τόσο καλύτερα για το περιβάλλον, όμως αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως το ίδιο ισχύει και για το να είναι πολυώροφη. Από την άλλη, βλέπεις κάτι τέτοια σχέδια που 51 όροφοι παράγουν φαγητό για 40,000 ανθρώπους.
Είπαμε πόσο το αγαπάμε το Ντουμπάι.
Μικροκινητικότητα
Τι χρειάζεται για να δούμε περισσότερα ηλεκτρικά ποδήλατα στις μεταφορές αγαθών.
DIY μετατροπή σε ebike.
Ακόμα και οι FT αγάπησαν το ηλεκτρικό ποδήλατο.
Τι βλέπουμε / ακούμε
Οι μελωδίες των μετρό σε όλο τον κόσμο. Τέλειο.
Σπίτια από το πεταμένο πλαστικό μας.
Φουσκωτό scooter κανείς;
Τα ηλεκτρικά ποδήλατα μπορούν να αλλάξουν για πάντα τις πόλεις μας.
Δουλειές
Software Engineer - Realtime Transport, Citymapper (Ελλάδα/Remote)
Marketing Associate / Micromobility Mechanic / Business Development Associate, Kineo (Αθήνα)
Web Developer, Moro (Αθήνα)
Πρόταση Βιβλίου
Building the Cycling City: The Dutch Blueprint for Urban Vitality: Οι Ολλανδοί έχουν δύο λέξεις για τον ποδηλάτη. Wielrenner και fietser. Ο Chris και η Melissa Bruntlett μοιράζονται το πως η Ολλανδία γέμισε fietsers μέσα από ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις με τοπικούς ειδικούς και τις δικές τους εμπειρίες.