Η Αθήνα των 15 λεπτών
Η Αθήνα των 15 λεπτών
Επιπλέον, κρίση πανικού μέσα στο όχημα, πρωτεύουσα χωρίς δανειστικές βιβλιοθήκες, τριπλασιασμός του κόστους στάθμευσης για τα SUV στο Παρίσι, κοινότητες συμβίωσης, δημόσιες τουλέτες στο Τόκιο
Η πόλη των 15 λεπτών είναι ένα εργαλείο πολεοδομικού σχεδιασμού που στοχεύει στη δημιουργία κοινοτήτων όπου οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βασικές ανέσεις διανύοντας όχι περισσότερο από 15 λεπτά με τα πόδια ή με ποδήλατο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ενθαρρύνει την ανάπτυξη πόλεων με πολλαπλά κέντρα, με γραφεία, καταστήματα, εστιατόρια και ψυχαγωγία τοποθετημένα σε τοπικό επίπεδο, μειώνοντας την ανάγκη οδήγησης. Με τη μείωση της εξάρτησης από τα οχήματα και την ενθάρρυνση των ενεργών μετακινήσεων, στοχεύει τόσο στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης όσο και στη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων.
Οι παραπάνω ιδέες υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό (Γιαν Γκελ, Κίνημα Νέου Ουρμπανισμού), όμως η ταυτότητα των “15 λεπτών” δημιουργήθηκε από τον γαλλοκολομβιανό πολεοδόμο Κάρλος Μορένο και έγινε δημοφιλής αφότου η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό τη χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας επανεκλογής της το 2020, στην οποία ο Μορένο συμμετείχε ως επιστημονικός σύμβουλος.
Ο Κάρλος Μορένο τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε στην Αθήνα για να συναντήσει τον Δήμαρχο και να αρχίσει τη δουλειά για το πως θα μπορέσει η ιδέα να εφαρμοστεί στην πόλη. Σε συνέντευξη του στην Καθημερινή, δήλωσε πως μέχρι το καλοκαίρι θα εξεταστούν συγκεκριμένες παράμετροι και το φθινόπωρο θα ανακοινωθούν τα συμπεράσματα και οι προτάσεις για την υλοποίηση του σχεδίου. Περιμένω να δω πότε θα αρχίσει και η συνωμοσιολογία που συνηθίζει να ακολουθεί αυτή την ιδέα.
Αρχικά, ας ελπίσουμε πως σύντομα θα καταλήξουμε σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο για την πόλη και όλες μας οι δράσεις θα εξετάζονται με βάση αυτό (αναφέρομαι σε εσένα, Β. Όλγας). Αν το πρότυπο αυτό είναι μια πόλη των 15 λεπτών, τότε θα έχουμε κάνει τη μισή δουλειά μιας και, όπως όλες οι πόλεις με ηλικία μεγαλύτερη των 100 ετών, έχουμε ήδη στηθεί σαν μια τέτοια. Η Αθήνα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις του πλανήτη, οι πολυκατοικίες μας υποστηρίζουν τη μικτή χρήση, και είναι όλα πολύ πιο κοντά από όσο αισθανόμαστε στην καθημερινότητα μας.
Το εύκολο κομμάτι της άσκησης, είναι αυτό το οποίο σχολιάστηκε ως βασικό εμπόδιο ακόμα και από τον ίδιο τον Μορένο.
«Ο κόσμος λέει “είμαι εγκλωβισμένος στην κίνηση”, κι όμως είναι ο ίδιος κόσμος που παίρνει το αυτοκίνητο για απόσταση ακόμη και πέντε λεπτών».
Σας έχω γράψει αρκετές φορές γιατί πιστεύω πως αυτό που ονομάζουμε κουλτούρα δεν πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα. Ακόμα και με τόσο εχθρικά πεζοδρόμια, 11% των κατοίκων πάνε στη δουλειά τους με τα πόδια και 36% όλων των διαδρομών καλύπτονται με περπάτημα. Σεβίλλη, Μπογκοτά, Βρυξέλλες, Παρίσι, αρκετά διαφορετικές κουλτούρες μεταξύ τους, έχουν εικοσαπλασιάσει σε μια δεκαετία τη χρήση ποδηλάτου απλά παρέχοντας ασφαλείς ποδηλατόδρομους και σημεία στάθμευσης ποδηλάτων. Με τη νέα γραμμή του μετρό και αναβάθμιση των λεωφορείων που παραπαίουν, που μπορεί να φτάσει το 50% των κατοίκων που ήδη πάνε με τα ΜΜΜ στη δουλειά τους; Αν φτιάξουμε λοιπόν τις σχετικές υποδομές για τις μετακινήσεις μας μέσα στην πόλη, θα δούμε πως δεν είμαστε όσο ιδιαίτεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε.
Η πρόσβαση σε χώρους πρασίνου είναι πιο σύνθετη, μιας και δεν μπορεί να δημιουργηθεί με απλές παρεμβάσεις στο ήδη υπάρχον δομημένο περιβάλλον, όμως τα ίδια συστατικά χρειάζεται για να το καταφέρουμε. Πόρους και πολιτική βούληση.
Άρα αν βρούμε τους πόρους και την πολιτική βούληση να εφαρμόσουμε όλα αυτά που είναι πλέον business as usual στο εξωτερικό θα έχουμε μια πόλη των 15 λεπτών; Στην ουσία της, όχι. Και ας φτιάξουμε ποδηλατοδρόμους, πεζοδρόμια και περισσότερες θέσεις εργασίας στο κέντρο, αν ο συνδυασμός ενοικίων και μισθών δεν μας επιτρέπει να ζούμε κοντά σε αυτές, θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε με τα αυτοκίνητα μας από τα προάστια. Και ας έχουμε σχολείο δίπλα στο σπίτι μας, αν από τα ταβάνια του πέφτουν σωβάδες θα προσπαθήσουμε να βρούμε το καλύτερο περιβάλλον για τα παιδιά μας όσο μακριά και αν είναι. Το ίδιο με τα ιατρεία και τα νοσοκομεία. Με αυτά, δυστυχώς, ο κύριος Μορένο δεν μπορεί να μας βοηθήσει ιδιαίτερα. Όμως η ιδέα του, αν δεν δουλευτεί μόνο από το μάρκετινγκ τμήμα του δήμου, είναι μια καλή πυξίδα για το τι πρέπει να κάνουμε.
Ελλάδα
“Και μετά περπατώ απολύτως κεντρικά, πέριξ του Ζαππείου και του Συντάγματος, κι αυτά τα οχήματα που λείπουν δίνουν άλλον αέρα, σαν να ’χει ξεβουλώσει η αρτηρία, ίδια αίσθηση όπως μετά το καθάρισμα του σπιτιού, θέλω να πω ήταν σαν να είσαι αλλού, σε πόλη-πόλη, όχι σε πόλη-γκαράζ.“
“Ζητούμενο είναι συνεπώς οι αστικοί πυκνωτές. Οι λειτουργίες που προκαλούν κυκλοφορία, κίνηση, ανταλλαγή, κατανάλωση. Ιδεών και κεφαλαίων. Συναναστροφές σε διαδικασία αστικής ζύμωσης.” Το σοκ που χρειάζεται η Αθήνα.
Η Αθήνα διαθέτει για τους ενήλικες μία μόνο μικρή δανειστική βιβλιοθήκη, στον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας.
Εξετάζει η κυβέρνηση την αναβολή ή ακύρωση του περίφημου Flyover στη Θεσσαλονίκη;.
Ώρα του Πρωθυπουργού αφιερωμένη στη στεγαστική κρίση. Και φωτορεπορτάζ από τα άδεια σπίτια της Θεσσαλονίκης.
Κυπριάδου, η «χαμένη» γειτονιά της Αθήνας.
Αστική ζωή
Πώς οι κοινότητες συμβίωσης χτίζουν υποστήριξη μεταξύ γενεών. Η εμπειρία μιας κοινότητας 100 ανθρώπων από την Ολλανδία. Και μπορούν οι δημόσιες κατοικίες μικτού εισοδήματος να βοηθήσουν εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη;
Οι δημόσιες τουαλέτες του Τόκιο πρωταγωνίστουν στη νέα ταινία του Βιμ Βέντερς.
Οι Παριζιάνοι, το 5,7% που πήγε στην κάλπη τουλάχιστον, ψήφισε υπέρ του τριπλασιασμού του κόστους στάθμευσης για τα SUV. Θα ακολουθήσουν άλλες πόλεις;
Το UN-Habitat Urban Lab δημοσίευσε το "My Neighborhood", μια έκδοση που προσφέρει έναν κατάλογο αρχών αστικού σχεδιασμού με στόχο τη δημιουργία πιο βιώσιμων και ανθεκτικών πόλεων.
‘Δεν είμαι ο Κινέζος στη γωνία’. Μια εκστρατεία στη Βαρκελώνη με στόχο να ξεπεραστεί ο "μικρορατσισμός" χαρακτηρισμού των καταστήματα με βάση την καταγωγή των ιδιοκτητών τους.
Πέρι network states και πραγματικών πόλεων.
Το παρασκήνιο από τα γκράφιτι που καλύπτουν δεκάδες ορόφους σε ένα έργο για ουρανοξύστες αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στο Λος Άντζελες που εγκαταλείφθηκε το 2019.
Βιώσιμη κινητικότητα
Με μόλις 43 ευρώ/μήνα, οι κάτοχοι της Κλιματικής Κάρτας θα έχουν απεριόριστη πρόσβαση σχεδόν σε όλο το δίκτυο δημόσιων μεταφορών της Σεούλ.
Οι κατασχεμένες μοτοσικλέτες συσσωρεύονται στο Βιετνάμ μιας και για πολλούς οδηγούς είναι φθηνότερο να τις εγκαταλείψουν παρά να πληρώσουν το πρόστιμο για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.
Η Αιθιοπία προσπαθεί να απαγορεύσει τα οχήματα εσωτερικής καύσης από σήμερα.
Μαθήματα από 10 χρόνια με κάμερες ταχύτητας στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Η λύση βέβαια μπορεί να έρθει κατευθείαν από την πηγή του προβλήματος, αν υιοθετήσουμε τους περιοριστές ταχύτητας σε όλα τα αυτοκίνητα. Ας εμπνευστούμε και από την πόλη της Φεράρι και της Λαμποργκίνι, η οποία έχει πλέον όριο ταχύτητας τα 30 χιλ. / ώρα.
Το 2006, η Σεβίλλη διέθετε μόλις 12 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων, με το μερίδιο της ποδηλασίας στις μεταφορές τις να βρίσκεται στο 0,5%. Σε 8 χρόνια το πήγε στο 9% και μέχρι σήμερα έχει αυξήσει τη χρήση οχημάτων μικροκινητικότητας 115 φορές.
“Αύξηση του ύψους του εμπρόσθιου τμήματος κατά 10 εκατοστά προκαλεί 22% αύξηση του κινδύνου θανάτου πεζών.”
Τεχνολογία
Κατά τη διάρκεια διήμερου πιλοτικού προγράμματος, τα 27.000 άτομα που πέρασαν από έξι τουρνικέ του σταθμού Miromesnil στο κεντρικό Παρίσι τροφοδοτούσαν μίνι τουρμπίνες, μετατρέποντας την κινητική ενέργεια σε ηλεκτρική. Η ενέργεια που παρήχθη ήταν μηδαμινή, αλλά αν εγκατασταθούν σε όλο το δίκτυο του μετρό της πόλης, οι τουρμπίνες αυτές θα μπορούσαν να παράγουν 136 μεγαβάτ ετησίως, εξοικονομώντας 30.000 τόνους CO2.
Το Vision Pro της Apple έφτασε στην αγορά της Αμερικής και πήραμε ήδη μια εικόνα του κόσμου που έρχεται μαζί του.
Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα για τη Waymo, αφού ένα από τα αυτόνομα ταξί της χτύπησε έναν ποδηλάτη στο Σαν Φρανσίσκο, ενώ ένας εξαγριωμένος όχλος βανδάλισε και έβαλε φωτιά σε ένα από τα οχήματα της.
Oι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν το αξιοθέατο του Sphere Λας Βέγκας, ανακοίνωσαν σχέδια για ένα γήπεδο στη Σαουδική Αραβία - για το το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2034 - το οποίο θα διαθέτει 418 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα οθόνων.